projectwww | Audrey en Anne van Zinnema

Lasso: Hoe waren jullie bij het project betrokken?

Audrey: Ik volgde het project initieel van de zijlijn. Pas toen mijn collega’s Jan en Abdelmalek, die het dossier schreven, het niet meer konden opvolgen, kreeg ik de verantwoordelijkheid. Ik hield contacten met L.E.A.D. en met de coaches en maakte de didactische planning op. Later werd ik betrokken bij het opvolgen van de partnerships. Vertrouwd raken met de werking van cultuuren gemeenschapscentra was een leerproces voor mij. Verder stuurde ik de projectcoördinator aan en volgde ik mee het budget op.

Anne: In september ’22 werd ik projectcoördinator. In die rol bewaakte ik de planning en het budget, zorgde ik voor goede afspraken met de coaches en organiseerde mee de masterclasses. De organisatie van de schoolbezoeken, kennismakingsdagen en repetities en de voorstellingen viel ook binnen mijn takenpakket. Omdat ik een filmische achtergrond heb, werkte ik ook aan twee mini-documentaires over het project. Er kwam ook heel wat projectcommunicatie bij kijken.

Er zijn in totaal drie projectcoördinatoren geweest. Hoe kijken jullie daarop terug?

Audrey: Als de opdracht duidelijk was, liep het meestal goed. De coördinatoren in kwestie hebben zich tijdens beide edities het project toegeëigend, er zijn toen ook tools uitgewerkt die in toekomst zeker nog van pas gaan komen. Tijdens het reflectiejaar liep het wat moeilijker. Doordat de toenmalige coördinator geen enkele editie van kortbij gevolgd had was het zoeken naar de juiste rol.

Anne: Het is wel heftig dat de projectcoördinatie elk jaar veranderde. Ik zou zelf al zoveel anders aanpakken, met wat ik nu weet. Het duurde ook wel even voor ik het project in de vingers had en de verwachtingen van de partners goed kon inschatten.

Audrey: Iemand schrijft het dossier, iemand anders wordt tijdens de uitvoering geconfronteerd met de realiteit, nog een nieuwe coördinator moet ingewerkt worden... Dat is allesbehalve evident. Voeg daaraan toe dat de ene editie in volle covid-periode plaatsvond terwijl de andere normaal kon doorgaan. Hierdoor was er een groot verschil in aanpak tussen beide edities, hetgeen ook consequenties had op de planning en het budget.

Het was een behoorlijk ambitieus project, met veel doelstellingen in één plan. Welk gevoel houden jullie over eraan over?

Audrey: Ik ben wel fan van het uitgangspunt ‘Go big or go home’; het was wat mij betreft fijn dat de ambitie er was. Wel vraag ik me af of de verwachtingen wel goed zijn overgekomen, zeker ten opzichte van de partners. We moesten de complexiteit van het project promoten én tegelijkertijd goed overbrengen wat het doel en de verwachtingen waren. Zinnema leverde een format af met coaches en een bepaalde manier van werken, maar de praktische uitwerking moest op maat van de regio gebeuren. Daar zitten immers de partners die hun regio en hun jongeren het best kennen. Want wat hier werkt, werkt elders minder goed en omgekeerd. De doorvertaling liep dus niet altijd even gemakkelijk. Mogelijk was de ambitie te groot waardoor sommige partners overrompeld werden.

Waar ben je het meest tevreden over als je terugblikt op drie jaar projectwww?

Audrey: Dat we erin geslaagd zijn om een nieuwe, diverse groep van kunsteducatieve coaches op te leiden. Ze vertegenwoordigen allen het ‘stedelijke’ en kunnen écht iets voor onze jongeren betekenen, net omdat ze op een gelijkaardige manier in een meertalige, stedelijke context opgroeiden. De meeste coaches namen deel aan beide edities, waardoor we hun zelfvertrouwen, initiatief en toe-eigening zien groeien. Hoewel beide edities van projectwww zeer verschillend waren, zagen we duidelijk dat de omkadering van de voorstellingen veel kwalitatiever verliep bij de laatste editie.

Anne: Een grote sterkte is dat we over de grenzen heen partners samengebracht hebben, wat ervoor zorgde dat we een bijzondere groep van jongeren bereikten. Dat die mix van individuele jongeren en zeer diverse groepjes resulteerde in één hechte groep vond ik fantastisch. Spijtig dat er maar weinig jongens deelnamen, daar denken we zeker verder over na.

Audrey: Er was een sterke interactie tussen de jongeren, ook tussen de verschillende groepen. Bij jongeren die aan beide edities deelnamen zag je letterlijk hoe ze gegroeid waren. En dit is misschien anekdotisch, maar ik ben altijd erg blij als er bij Zinnema mensen op hun sokken rondlopen. Dan hebben ze een echt thuisgevoel. Die sokken zijn een belangrijke maatstaf voor mij.

Anne: Je beseft ook pas welke betekenis dit traject voor de jongeren heeft eens de voorstellingen op hun einde lopen. Ik had bijvoorbeeld bepaalde inhoudelijke bedenkingen bij één van de voorstellingen, maar als je het geheel bekijkt, besef je dat de jongeren een geweldige kans gekregen hebben. De kans om met hun talent hun eigen verhaal op een podium te brengen, en dit voor leeftijdsgenoten... Dat is de essentie van het project!

In projectwww: grensoverschrijdend podiumkunstentraject voor jongeren vind je meer interviews en tips terug.